Poezja

Czytam poezję, by rozjaśnić mój umysł i oświecić moje serce.

Czytam poezję, by osłodzić gorycz mojego umysłu.

Czytam poezję, by smutki mojego serca zamienić na ekstazę mojej duszy.

Czytam poezję, by dżunglę mojego ludzkiego umysłu zmienić w ogród mojego boskiego serca.

Czytam poezję, by poszerzyć moje wewnętrzne światy i wspiąć się na moje wyższe światy.

Czytam poezję, by dostrzec i poczuć Boskie Piękno w sercu ludzkości.

Czytam poezję, by obserwować zabawę w chowanego, gorzkich łez mojego serca i rozkwitających uśmiechów mojej duszy.

Poezja poucza moje serce nieskończenie bardziej aniżeli naucza mój umysł.

Starożytnej poezji tęsknotą była wewnętrzna wolność. Współczesna poezja głodna jest zewnętrznej wolności.

— Sri Chinmoy